“Film çekmek 100 metre yarışıysa, animasyon yapmak maraton koşmaya benzer.”
Marjane Satrapi
Animasyon, pek çok insanın yapmayı düşlediği bir film türü olsa da bunu başarabilen çok azdır. Walt Disney’in “Eğer hayal edebiliyorsan, yapabilirsin.” sözü bu konuda teşvik edici bir güç olarak görülebilir; fakat yapım sürecine dâhil olunduğunda işlerin o kadar da kolay ilerlemediği anlaşılır. Ekip oluşturma, malzeme bulma, nereden başlayacağını bilememe gibi problemler varsa da temel sorun zihinsel süreçtir. Animasyon yapımı, sahip olduğu fiziksel zorluğun yanında güçlü bir zihinsel zorluk da barındırır; çünkü animasyonda sonuç alma süresi oldukça uzundur. Sabırları zorlayan bu dönem vazgeçmelere neden olur ve büyük istekle başlanan işler, ön hazırlık aşaması bitmeden yarım kalır. Film çekme işinde de bir ön hazırlık süreci vardır; fakat kayda girildikten sonra film karelerini üretmek kameranın işidir. Animasyonda ise hazırlık aşaması geçildikten sonra iş yeni başlar, animatör boş bir sayfayla karşı karşıyadır. Tek bir kare üretmek için pek çok aşamayı kendisi yürütmesi gerekir. Bir saniyelik animasyon için saatler, günler harcanabilir. Teknolojiyle bazı kolaylıklar gelse de o boş sayfayla yaşanan ilk temastaki duygu karmaşası hâlâ aynıdır.
Animasyon yapım tekniği ve süreçleri ilk animasyon filmlerinden beri çok değişmemiştir. Belli detaylar çerçevesinde ilerleyen ve bir çeşit mekanizmayı andıran bu teknik süreçte uluslararası kabul görmüş prensipler yer alır. Walt Disney’in kurduğu animasyon stüdyosunun (The Walt Disney Company) dokuz önemli animatörünün (Disney's Nine Old Men) çıkarımlarından oluşan bu on iki prensip, bu animatörlerden Ollie Johnston ve Frank Thomas’ın 1981 yılında çıkardıkları ve “animasyonun kutsal kitabı” olarak da anılan Hayatın Yanılsaması (The Illusion of Life) kitabında açıklanır. Bugünkü animasyon eğitiminin de temelini oluşturan bu ilkeler klasik animasyon tekniğine dayanır; ancak çoğu prensipte “hareket” baz alındığı için diğer animasyon türlerine de uygulanabilir. Fizik kurallarından beslenen, hareketin kullanımını kavramlaştıran ve yapılan işi animasyon gerçekliğine yaklaştıran bu kurallar, animasyon mantığını açıklaması ve daha “animatif” bir işin ortaya koyulabilmesini sağlaması bakımından değerlidir. (Koray Sevindi)
-Yazının devamı Hayal Perdesi 45. sayıda-