“Sinema aşk gibi, insan içine girdi mi başka her şeyi unutturuyor.” Bilge Olgaç’ın sinemayla kurduğu tutkulu ve üretken ilişkinin kendi sözleriyle anlatımı bu kadar yalın. Sanki sinema dünyasını saran ilişkilere dönüp bakmamış, yargılamamış ya da yadırgamamış kadar da olgun. İşinin ve iddiasının yönetmeni olmayı ilk sıraya almış Bilge Olgaç. Oysa o bir kadın ve erkeklerle örülü sinema geleneğimiz kaçınılmaz olarak onu “kadın yönetmen” olarak ayırmış, olumlamış ya da es geçmiş.
Bilge Olgaç, ilk kadın yönetmen olarak değil ama hayatının sonuna kadar film çeken ilk kadın yönetmen olarak sinema tarihimize geçer. Bir meslek olarak gördüğü sinema hayatında, kırk filme yönetmen, otuz bir filme de senarist olarak imza atar.
Bilge Olgaç’tan ve sinemasından söz edilirken ilk olarak kadın oluşuna vurgu yapılır. Ancak o, kadın sıfatını sadece cinsiyeti kadın olduğu için kullanır. Bu özelliği ve bakış açısıyla da kendime yakın hissettiğim bir sinema üreticisidir. Feza Sınar’ın Bilge Olgaç’ı anlattığı Kamera’nın Arkasındaki Kadın: Bilge Olgaç adlı belgeselde bir yönetmen olarak kadın olmayı şöyle ifade ediyor: “Sinema açısından kadın-erkek ayrımını kabul eden biri değilim. Aynı beyni, aynı standartları taşıyoruz. Sinemacı kadın ayrıntılara daha özen gösteriyor olabilir belki ama sinema aşk gibi insan içine girdi mi başka her şeyi unutturuyor.” Bana göre film yönetmenliği üniseks bir alan. Aynı anda hem kadın hem erkek dünyasına girebildiğiniz, hem erkek hem kadın gibi düşünüp hissettiğiniz bir dünya. Yönetmen sadece yönetmendir. Cinsiyetsizdir. (Semra Güzel Korver)
-Yazının devamı Hayal Perdesi 45. sayıda-