Mutlu aileler birbirine benzerler,
her mutsuz aileninse kendine özgü bir mutsuzluğu vardır.
Tolstoy’un Anna Karenina’nın hikâyesini anlatmaya bu cümleyle başlamasından yüz otuz yıl sonra, Rus yönetmen Andrey Zvyagintsev ilk filmi Dönüş’ü (Vozvrashchenie, 2003) çekti. On dört yıllık yönetmenlik kariyerinde beş uzun metrajlı yapıma imza atan Zvyagintsev, her filminde bambaşka ailelerin kendine has mutsuzluklarını betimlemeye devam ediyor. Pek çok otorite tarafından yılın en iyi filmleri arasında sayılan ve Cannes Film Festivali’nden Jüri Özel Ödülü ile dönen Sevgisiz (Nelyubov, 2017) 26 Ocak’ta ülkemizde vizyona giriyor. Filmlerin tamamında parçalanan ailelerin hikâyelerini anlatan Zvyagintsev, Sevgisiz’de boşanma sürecindeki bir karı-kocanın tek oğullarının durumdan nasıl etkilendiğini perdeye taşıyor.
İlk üç filminin senaryosunu kendi yazmamasına rağmen, Andrey Zvyagintsev, dünya sinemasındaki sayılı auteur’lerle birlikte anılıyor. Yönetmenin henüz ilk filminde dahi göze çarpan ve seyirci üzerinde hipnotize edici bir etki kuran sinematografisi, sinema tarihindeki usta isimler ile kıyaslanıyor. Zvyagintsev’in filmleri Rus edebiyatının klasik metinlerinin izlerini taşıdığı gibi ülkesinin önde gelen yönetmenlerinin sinema dilini takip ediyor. Sevgisiz ile yeniden gündeme gelen Zvyagintsev sinemasını belirli tematik ortaklıklar ve biçimsel tercihler açısından incelemek mümkün. (Aybala Hilâl Yüksel)
(Yazının tamamını Hayal Perdesi’nin 62. sayısında okuyabilirsiniz.)