19 Eylül 2014’te vizyon şansı bulan Dünyada 20.000 Gün (20.000 Days on Earth) dünyaca ünlü rock yıldızı Nick Cave’in hayatından bir kesit sunuyor. Standart bir biyografi veya müzik belgeseli izlenimi uyandıran film, seyircinin beklentisini bu yönüyle ters yüz ediyor. Zira Nick Cave’in metin yazımına bizzat dâhil olması, müzik tasarımı ile bizzat ilgilenmesi belgeseli tam manasıyla “dönüştürüyor”. Film, çizgisel bir hikâye anlatma kaygısını da bir kenara bıraktığında seyirci/dinleyicinin karşısında deyim yerindeyse 97 dakikalık bir Nick Cave şarkısı kalıyor. Dünyada 20.000 Gün birkaç sekans hariç türün getirdiği “video klip”e dönüşme zaafını büyük ölçüde yenmiş görünüyor.
Güçlü bir metne yaslanan belgesel; rock yıldızının kim olduğuna, bir şarkının hikâyesinin inşasına, bestenin nihai haline nasıl ulaştığına veya ulaşamadığına, konser performanslarının kontrol edilemez atmosferine uzanan bir dünyada dolaşıyor. Dünyada 20.000 Gün’ün dikkat çekici yanlarından biri de şüphesiz kurgusu. Kurgunun sağladığı sıra dışı ritim filmi aksamadan akıtmakla kalmıyor; dahası bir satranç oyuncusunun hamleleri gibi stratejik, planlı ve temelli konuşan/yaşayan/müzik yapan Nick Cave’in dünyasına nüfuz etmeye alan açıyor.
Filmin bir noktasında Nick Cave arşivde eski konser kayıtlarını inceliyor. Yıllar önce Bad Seeds ile çıktıkları bir konserde (ve birkaç başka konserde) ortaya çıkıveren, nasıl ve neden doğduğu öngörülemez bir duygudan bahsediyor Nick Cave. O an salonda bulunan dinleyicileri sahnedekiler ile birlikte içine alan, değiştiren, dönüştüren ve başka bir insan olarak oradan ayrılmasını sağlayan atmosferi hatırlıyor. Müziğin, icracı ve dinleyicinin birlikteliği ile yeniden “yaratıldığı” konser performanslarının meditatif ve hatta “ilahi” tesirini anlatıyor. Bu bölümde dile getirilenler hayat boyunca süren tüm bu şovun veya gayretin manasını bir bakıma özetliyor.
Yaklaşık kırk yıldır müzik dünyasının içinde olan Nick Cave imajının öneminin ve insanlarda doğurduğu/doğurması gereken çağrışımları oldukça iyi analiz ediyor. Dünyada 20.000 Gün ise Nick Cave’in rock yıldızının sahip olması gereken, kendi ifadesiyle “tanrısal” imajın yeniden inşası veya korunmasının araçlarından biri haline geliyor. (Aybala Hilâl Yüksel)