Savaşçı (The Dead Lands, 2014) insanın yeryüzündeki ilk anından itibaren ona eşlik eden savaş, intikam, şeref gibi duyguları günümüz dünyasında halen varlığını sürdüren, Yeni Zelanda’nın yerli halklarından biri Maoriler’in mitolojik geçmişine atıfla ele alıyor. Maoriler kendi aralarında uygar ve savaşçı olmak üzere ikiye ayrılır. Günümüzde uygar Maoriler çoktan yok olmuş ve savaşçı Maoriler uygar dünyaya uyum sağlamış olsa da filmde bu geçmişe ait ayrım Wirepa’nın (Te Kohe Tuhaka) ve kabilesinin savaşçı karakterine karşılık Hongi’nin (James Rolleston) barıştan yana, nispeten daha uygar kabilesi şeklinde yapılır.
Geçmişin bilinmeyen bir zamanın anlatıldığı filmde kanlı savaşlar gördükten sonra barışın korunması için çaba sarf eden kabile reisi düşmanlarını barışı sağlamak için kendi topraklarına davet eder ve reisin oğlu Hongi savaş çıkarmak isteyen diğer kabile tarafından atalarına saygısızlık yapmakla suçlanır. Bunun üzerine kabile reisi barışı korumak adına kendi oğlunu bile feda edebileceğini söyler ancak kana susamış karşı tarafın istediği barış değil savaştır. Savaşın başlamasıyla bütün ailesini kaybeden Hongi, intikam arayışı içerisinde kimsenin girmeye cesaret edemediği lanetli topraklarda yaşayan vahşi Savaşçı’ya (Lawrence Makoare) kendisine yardım etmesi için gider. Aynı zamanda düşmanı Wirepa’nın da şan ve şeref kazanmak amacıyla kimsenin sağ çıkamadığı bu topraklara girmesiyle intikam vakti için geri sayım başlar. Bir zamanlar tüm kabilesini yok ederek kendini sonsuz bir azaba mahkûm etmiş savaşçı için ise Hongi vicdan muhasebesi yapması ve geçmişin günahlarından kurtulmak için bir fırsattır. Savaşçı, Hongi’ye nasıl kusursuzca kan dökebileceğini öğretirken Hongi de savaşçıya kaybettiği insanlığını yeniden hatırlatmaya çalışır. Usta-çırak ilişkisi çerçevesinde kurulan ilişkide Hongi, babasının kendisine verdiği barıştan yana öğütlerle toplumdan uzakta kalmış savaşçıyı bir bakıma ehlileştirirken bu durum anormal olarak çırağın ustayı eğitmesi şeklinde gerçekleşir.
Geçmişte insanların ölümle kurduğu sıkı ilişkinin etrafında şekillenen filmin hikâyesi karakterleri aracılığıyla insanların birbirini neden öldürdüğünü sorguluyor. “İnsanların yaşamadığı topraklar ölü topraklardır.” düşüncesinden yola çıkan film, bu topraklarda kendisinden başka birine yaşama şansı tanımayan Savaşçı’yı bir canavar olarak nitelendiriyor. Her karakterin etrafına ölüm saçmak için kendince bir sebebi var. Wirepa şöhret ve şeref için öldürürken, şeref için öldürmenin anlamsızlığının farkına varması sebebiyle yaşadığı topraklarda ölüm saçan biri haline gelmiş Savaşçı yalnızca vahşiliğini tatmin etmeye çalışıyor ve ikisinin arasında kalan Hongi de kendisine öğretildiği gibi intikam duygusuyla hareket ediyor. Tüm öldürme eylemlerinin ortak noktasında ise dünyadan göçmüş atalarının ruhlarını onurlandırma amacı yer alıyor. Bu sebeplerden dolayı ölüm, karakterlerin her biri için temeli aynı şeye dayanan bir fetiş haline geliyor. Bu noktada film mesajını ölüme karşı hayatın kutsallığını vermekten yana kullanırken, Hongi de kısır döngü halini almış intikam alma durumunu düşmanının canını bağışlayarak ortadan kaldırıyor.
Savaşçı, Maorilerin kendine özgü yerel dilini kullandığı epik anlatımıyla geçmişin atmosferini gerçekçi bir biçimde kurguluyor. Ancak hareket katmak amacıyla eklenen yan hikâyeler filmin bütünüyle uyum sağlayamadığı için havada asılı kalıyor. Ayrıca film Wirepa’nın her daim ölümü yücelten tavrından birden bire caymasını ve dolayısıyla olgunlaşmasını da açıklamakta yetersiz kalıyor. Bu yüzden filmin hikâyesindeki aksaklıklar, içerdiği aksiyon dolu sahnelere rağmen bariz bir şekilde göze çarpıyor. (Betül Durdu)