Derin Sular (Djupid)
İzlanda Avrupa’nın en küçük ülkelerinden biri olmasına rağmen, zaman zaman ilginç filmlere de ev sahipliği yapıyor. Balthasar Kormakur’un 101 Reykjavik, Ragnar Bragason’un Börn ve Foreldrar, Dagur Kari’nin Noi Albinoi ve sonrasında gelen Voksne Mennesker filmleri gibi… İzlanda sinemasının Hollywood’a transfer ettiği Kormakur aslında bu “ilginç” filmler serisinin de ilk yönetmenlerinden. Birbirinden farklı türlerde, ana akım sinemanın anlatı formüllerini kendine has bir mizahla işleten yönetmen, ne yazık ki çıkış filmi 101 Reykjavik’in başarısını bir daha tekrarlayamadı. Yönetmenin son filmi Derin Sular da sıradan bir festival filmi görünümünden öteye geçemiyor maalesef.
Yaşanmış bir olaydan esinlenen yönetmen, Kuzey Denizi’nin dondurucu soğuğunda yüzerek kıyıya ulaşan, sonrasında da Kuzey’in sert ikliminde eve varmayı başaran bir balıkçının hikâyesini anlatıyor. İskandinavya’nın izleyenlere “tuhaf” gelebilecek yabancılaştırıcı gündelik yaşamı ve kendine has mizah duygusuyla örülen film, sıradaşı bir olayı (filmdeki ifadesiyle “mucize”yi) sıradan bir şekilde ekrana taşımaya gayret ediyor. Gündelik hayat içindeki mucizeler üzerinden rasyonel bakışa, bilime ve akla dayanan modern topluma eleştirel yaklaşan film, bunun ötesinde İzlanda’daki volkanik patlama ve yaşanan trajedi üzerinden başkarakterine oldukça bütünlüklü bir resim içerisinden bakıyor ve eleştirelliğini bu geniş tablo üzerinden temellendiriyor.
Senaryosu, yönetimi ve oyunculuklarıyla Derin Sular belli bir standardı yakalasa da, netice itibariyle örneklerini sıkça izlediğimiz, özellikle Hollywood’un son yıllarda neredeyse kökünü kuruttuğu, gündelik hayatın içinden çıkan anti-kahraman figürü peşinde dolanan dramalara yeni bir örnek olmanın ötesine geçmiyor. Bu tür filmleri sıkılmadan izleyen seyircilerden değilseniz, filmi izlememekle çok da bir şey kaçırmış sayılmazsınız. (Barış Saydam)